USG Stawów biodrowych

USG bioderek Rybnik, poradnia preluksacyjna, leczenie i profilaktyka dysplazji, ortopeda Paweł Kalamarz, skala Grafa

Chcesz umówić wizytę?

Kontakt bezpośredni:

+48 515 029 983

bioderkowo@gmail.com

Badanie USG jest metodą diagnostyki obrazowej, która do obrazowania tkanek wykorzystuje fale ultradźwiękowe. Metoda jest nieinwazyjna, bezpieczna, bezbolesna, nie ma żadnych przeciwwskazań do jej wykonania.

W celu wykonania badania USG stawów biodrowych u noworodków i niemowląt, dziecko układa się na boku i przykłada głowicę aparatu prostopadle do powierzchni ciała w okolicy badanego biodra. Dziecko nie wymaga specjalnego przygotowania do wykonania badania.

W trakcie wizyty poza badaniem USG oceniane są również zakres ruchomości oraz stabilność stawów biodrowych, wykonywane są także specyficzne testy mogące uwidocznić cechy dysplazji lub zaburzeń mięśniowych.

• pokazuje obraz stawu biodrowego, co pozwala lekarzowi zdiagnozować najmniejsze nawet nieprawidłowości w jego budowie,
• zwiększa szanse na jak najkrótszy przebieg leczenia, jeżeli takie okaże się konieczne,
• pozwala śledzić prawidłowość przebiegu odbudowy stawu biodrowego, a także użytych do leczenia środków,
• daje możliwość wielokrotnego, nieszkodliwego, bezinwazyjnego i bezbolesnego badania stawu do czasu, aż tkanki w trakcie prawidłowego rozwoju skostnieją,
• umożliwia wykrycie tych stawów biodrowych, których stan ulega pogorszeniu – pozwala bez zbędnej zwłoki rozpocząć leczenie.
• Umożliwia obserwację procesu kostnienia stawu około miesiąc wcześniej niż badanie radiologiczne.

          Optymalne jest wykonanie USG stawów biodrowych w pierwszych dniach po urodzeniu. Ideałem jest badanie jeszcze na oddziale noworodkowym, niestety ma miejsce tylko w nielicznych ośrodkach.

          Przy braku czynników ryzyka (m.in. występowanie dysplazji w rodzinie, położenie pośladkowe lub miednicowe, waga urodzeniowa powyżej 4000g, małowodzie, ciąża mnoga) zalecane jest wykonanie pierwszego badania do 6 tygodnia życia.
 

          Terminy późniejszych kontroli wyznaczane są, w zależności od stopnia rozwoju stawu biodrowego, przez lekarza wykonującego poprzednie badanie.

     W oparciu o linie dachu chrzęstnego, dachu kostnego i brzegu kostnego oraz kąty zawarte między ww. liniami profesor Graf zaproponował klasyfikację stawów biodrowych z podziałem na cztery główne typy:

Typ I przedstawia prawidłowo ukształtowany staw biodrowy. Kąt dachu kostnego (kąt α) wynosi co najmniej 60 stopni co gwarantuje jego dobry rozwój. Jeżeli (kąt β) jest mniejszy od 55 stopni, to biodro o takich parametrach określamy jako typ lA. Jeśli kąt beta przyjmuje wartości powyżej 55 stopni, staw taki określamy mianem IB.

Typ II wystarczająco ukształtowana panewka utrzymuje głowę kości udowej. Występ kostny panewki jest okrągły lub spłaszczony. Dach chrzestny jest szeroki i jeszcze pokrywa głowę kości udowej. Typ II dzieli się na podtypy "A", "B" i "C". IIA - w tym typie wartość kąta α wynosi 50-59 stopni a kąt β jest większy od 55 stopni, parametry takie do 12 tygodnia życia określane są jako fizjologiczne opóźnienie dojrzewania panewki - fizjologiczna dysplazja. Powyżej 12 tygodnia życia te same wartości parametrów są już nieprawidłowe i określane są jako typ IIB. W przypadku Kąta α o wartości 43-49 stopni i kąta β poniżej 77 stopni, oceniamy biodro jako typ lIC (biodro "krytyczne","zagrożone"). Jeżeli w badaniu klinicznym znajdujemy cechy niestabilności z objawem Ortolaniego to takie biodro określamy jako IIC niestabilne. Kiedy głowa przemieszcza się dalej a kąt β przekracza wartość graniczną decentracji powyżej 77 stopni to takie biodro zaliczamy do typu D.

Typ III opisuje dalszy niedorozwój stawu biodrowego. Charakteryzuje się źle wykształconym dachem kostnym panewki z płaskim brzegiem zewnętrznym, oraz poszerzonym i uniesionym ku górze dachem chrzęstnym. Typ III dzieli się na podtypy "A", "B" w obu podtypach kąt α jest mniejszy od 43 stopni, a kąt β większy od 77 stopni. Jeśli przemieszczona część chrzęstna nie wykazuje cech uszkodzenia histologicznych struktur dachu chrzęstnego to wówczas staw określamy jako typ IIIA. W przypadku kiedy przyparcie głowy powoduje zbyt duży nacisk na dach chrząstny powodując uszkodzenie chrząstki to takie biodro kwalifikujemy jako typ IIIB.

Typ IV opisuje najcięższe zmiany dysplastyczne stawu biodrowego. Typ IV określamy w przypadku kiedy głowa kości udowej nie posiada kontaktu z panewką. Dach chrzęstny znajduje się między głową a sylwetką kości biodrowej. Zarys torebki stawowej tworzy charakterystyczną muldę. W badaniu przedmiotowym biodro jest niestabilne. Kąt α jest mniejszy od 43 stopni a kąt β jest większy od 77 stopni.

Strona www stworzona w kreatorze WebWave.

USG bioderek Rybnik, poradnia preluksacyjna, leczenie i profilaktyka dysplazji, ortopeda Paweł Kalamarz